«دختر» فاصله عمیق میان نسل ها/ ستاره عصیانگر و یاغی نیست

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، بعد از فیلم ناموفق «امروز» که انتظار منتقدان و مردم را برآورده نکرد میرکریمی این بار سراغ قصه ای رفته که تفاوت میان نسل امروز و نسل گذشته را به درستی روایت می کند. در آثار میرکریمی کانون خانواده از اهمیت خاصی برخوردار است فیلمساز با روایت قصه پدری که فرزندش تنها برای اثبات  خود و نه  مقابله با تصمیم پدر خانه را با هماهنگی خواهرش  به قصد حضور در مهمانی خداحافظی  دوستش ترک می کند، در این فیلم فیلمساز نگرانی خود را از وضعیت جامعه و فاصله عمیق میان نسل ها گوشزد می کند.

«دختر» از بحرانی در میان خانواده که عضو کوچکی از جامعه است سخن به میان می آورد که در جامعه دیده می شود و نمایش این بحران و فاصله نسل ها نشان از دغدغه مندی فیلمساز به معضلات مبتلا به جامعه است. بحرانی که از عدم ارتباط نشات می گیرد و اگر به درستی با آن برخورد نشود به یک معضل تبدیل می شود و آسیب آن علاوه بر خانواده گریبان جامعه را می گیرد.

فیلم با نمایش دختران در یک کافی شاپ آغاز می شود دخترانی سرزنده و با نشاط که هر یک با طرح مسایلی که با آن درگیر هستند از جمله خانه، شوهر، درس،  حضور در جامعه ، ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، مهاجرت و... درباره وضعیت خود در جامعه سخن می گویند و باب خنده و شوخی را باز می کنند و  آرام با ریتمی مناسب وارد زندگی ستاره (ماهور الوند) می شویم . دختری که در خانواده ای سنتی و مذهبی رشد کرده و قرار است  برای خواهر بزرگترش خواستگار بیاید اما در همان روز ستاره قصد دارد برای حضور در مهمانی - که یک ماه گذشته با مادر هماهنگ کرده است - عازم تهران شود.

نکته حایز اهمیت در معرفی ستاره (ماهور الوند)این است که ستاره شخصیت عصیانگر و یاغی نیست مانند بسیاری از فیلم ها که در جشنواره فیلم فجر امسال شاهد آن بودیم ستاره قصد دارد تنها یک بار خودش تصمیم بگیرد اما این بدین معنی نیست که در مقابل پدر بایستد و عصیان کند این نگاه را به وضوح می توان در انتهای فیلم وقتی فرزانه (مریلا زارعی) با احمد (فرهاد اصلانی) شروع به مشاجره می کند و از ستاره می خواهد تا جلوی روی پدر بایستند و خواسته هایش را بگوید، قابل مشاهده است.  فرزانه از ستاره می خواهد که با پدرش رودر رو صحبت کند و بگوید  که  آبادان را برای ادامه تحصیل انتخاب نکرده اما ستاره شرم می کند و بعد از این که پدر آپارتمان را برای تعمیر لوله دودکش ترک می کند عمه اش را مورد مواخذه قرا رمی دهد که چرا با پدرش این گونه صحبت کرده است.

ستاره فیلم میرکریمی وقیح نیست او با علم حضور عمه اش در تهران از ماشین خارج می شود و  ماشین را ترک می کند اما دوباره به آغوش گرم خانواده (خانه عمه) پناه می برد و حتی به یکی از دوستانشم هم در شرایطی که هنوز از حضور پدر واهمه دارد نمی زند.

احمد عزیزی (فرهاد اصلانی) نیز فردی متعصب و خشک به مخاطب معرفی نمی شود برعکس فیلم هایی از این دست که در جشنواره امسال شاهد آن بودیم.  احمد  با اصول اخلاقی و معیار خود می خواهد از خانواده اش محافظت کند اما در تصمیمات خود اصرار بی جا نمی کند وقتی از طرف فرزانه دعوت به آرامش می شود خود را آرام نگاه می دارد و با دختر تندی نمی کند او اگرچه با این نسل حرف نمی زند و کمتر به آن ها نزدیک می شود اما درجایی که اشتباه کرده است نیز سر خم فرود می آورد گرچه به طور مستقیم معذرت خواهی نمی کند اما در تنهایی خود اشک می ریزد .بازی خوب فرهاد اصلانی در نقش احمد عزیزی کارگر نمونه پالایشگاه آبادان بسیار قابل توجه است.

«دختر» فیلمی با قصه پردازی درست و رعایت تعلیق در داستان وضعیت جامعه و خانواده را به عنوان عضو کوچکی از جامعه مورد توجه قرار می دهد و این اثر با نگاهی کاملا تحقیقی به شکل غیر مستقیم و درست ارایه شده است و زنگ خطر تفاوت و فاصله نسل ها را به صدا در می آورد. «دختر» یک بار دیگر میرکریمی را به دوران اوج خود در ساخت «یه حبه قند» می رساند.

انتهای پیام/ 

http://fna.ir/5F4E4Q

ویدیو مرتبط :
شیرین کاری ستاره یاغی پرسپولیس