حدیث روز/ مناجات با خدا در هنگام بیماری و تندرستی

مشرق- امام سجّاد علیه‏‌السلام - در دعاى خویش به گاه بیمارى: خداوندا! بر سلامت تنم كه پیوسته با آن به كار خویش پرداخته‏‌ام، تو را سپاس مى‏‌گویم، و [نیز] بر آن بیمارى‏ اى كه بر تنم عارض كردى، تو را سپاس مى‏‌گویم. اكنون اى خداى من! نمى‏‌دانم كدام یك از این دو حال، سزامندتر براى سپاس گزاردن توست و كدام یك از این دو وقت، سزاوارتر براى ستودن تو.زمان تن‏درستى، كه در آن روزى‏‌هاى پاك خویش را گوارایم ساختى و مرا به آنها براى جُستن خشنودى و فضل خود، شور و نشاط بخشیدى و با برخوردارى از آنها، بر آن طاعت‏ها - كه توفیقش را ارزانى‏ام داشتى - توانا ساختى؟ یا زمان بیمارى كه مرا بدان آزمودى؟ و نعمت‏ هایى كه به من ارمغان دادى تا مایه سَبُك شدن بار گناهانى شود كه پُشتم را سنگین كرده بود و مایه طهارت از آن گناهانى باشد كه در آن، غوطه‏ور شده بودم، و توجّه دهنده‏‌اى باشد كه به توبه باز گردم، و یادآورى باشد كه گناه را به بركت نعمت دیرین تو بزدایم.و در این مدّت بیمارى، كاتبان اعمال، برایم آن اندازه اعمال پاك نوشتند كه نه به دلى خطور كرده است، نه بر زبانى گذشته، و نه اندامى توان انجام دادنش را یافته؛ بلكه این همه فضل تو بر من بوده و احسان و نیكى‏اى بوده است كه بر من روا داشته‏اى. پروردگارا! پس بر محمّد و خاندانش ، درود فرست و آنچه را برایم بدان خرسندى، محبوبم بدار. آنچه را بر من وارد آورده‌‏اى، آسان و گوارایم ساز و مرا از آلودگى‏‌هایى كه پیش‏تر انجام داده‏‌ام، پاك بدار و بدى‏‌هایى را كه پیش فرستاده‏‌ام ، [از نامه عملم] بزداى، و شیرینى عافیت و خُنَكاى سلامت را به من بچشان.برون شدِ مرا از بیمارى به سوى عفو خویش، بازگشتِ مرا از دوران بسترنشینى‏‌ام به سوى چشم‏پوشى خویش، رهایى‏‌ام از درد و رنجم را به فراخناى رحمت خویش، و سلامت یافتنم از این سختى را به آستان گشایش خویش، قرار ده! تویى كه نیكى‏ات سرشار است و دست منّتت بر همه، گشاده. بخشنده و بزرگوار و صاحب جلال و اكرامى.متن حدیث:

الإمام زین العابدین علیه‏السلام- فی دُعائِهِ عِندَ المَرَضِ: اللّهُمَّ لَكَ الحَمدُ عَلى ما لَم أزَل أتَصَرَّفُ فیهِ مِن سَلامَةِ بَدَنی، ولَكَ الحَمدُ عَلى ما أحدَثتَ بی مِن عِلَّةٍ فی جَسَدی، فَما أدری یا إلهی أیُّ الحالَینِ أحَقُّ بِالشُّكرِ لَكَ، وأیُّ الوَقتَینِ أولى بِالحَمدِ لَكَ؟ أوَقتُ الصِّحَّةِ الَّتی هَنَّأتَنی فیها طَیِّباتِ رِزقِكَ، ونَشَّطتَنی بِها لاِبتِغاءِ مَرضاتِكَ وفَضلِك، وقَوَّیتَنی مَعَها عَلى ما وَفَّقتَنی لَهُ مِن طاعَتِكَ؟ أم وَقتُ العِلَّةِ الَّتی مَحَّصتَنی بِها ، وَالنِّعَمِ الَّتی أتحَفتَنی بِها تَخفیفاً لِما ثَقُلَ بِهِ عَلى ظَهری مِنَ الخَطیئاتِ، وتَطهیراً لِمَا انغَمَستُ فیهِ مِنَ السَّیِّئات، وتَنبیهاً لِتَناوُلِ التَّوبَةِ، وتَذكیراً لِمَحوِ الحَوبَةِ بِقَدیمِ النِّعمَةِ؟ وفی خِلالِ ذلِكَ ما كَتَبَ لِیَ الكاتِبانِ مِن زَكِیِّ الأَعمالِ، ما لا قَلبٌ فَكَّرَ فیهِ، ولا لِسانٌ نَطَقَ بِهِ، ولا جارِحَةٌ تَكَلَّفَتهُ، بَل إفضالاً مِنكَ عَلَیَّ، وإحساناً مِن صَنیعِكَ إلَیَّ.اللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ، وحَبِّب إِلَیَّ ما رَضیتَ لی، ویَسِّر لی ما أحلَلتَ بی، وطهِّرنی مِن دَنَسِ ما أَسلَفتُ، وَامحُ عَنّی شَرَّ ما قَدَّمتُ، وأَوجِدنی حَلاوَةَ العافِیَةِ وأَذِقنی بَردَ السَّلامَةِ.وَاجعَل مَخرَجی عَن عِلَّتی إلى عَفوِكَ ومُتَحَوَّلی عَن صَرعَتی إلى تَجاوُزِكَ وخَلاصی مِن كَربی إلى رَوحِكَ وَسَلامَتی مِن هذِهِ الشِّدَّةِ إِلى فَرَجِكَ ؛ إنَّكَ المُتَفَضِّلُ بِالإحسانِ ، المُتَطَوِّلُ بِالاِمتِنانِ الوَهّابُّ الكَریمُ ذُو الجَلالِ وَالإِكرامِ.

«صحیفه سجّادیّة، صفحه 65 دعاء 15 -دانش نامه احادیث پزشكی، جلد1،صفحه 17»