محبوب
2 دقیقه پیش | امیت سرکیسیان، اولین شهید مدافع حرم ارامنه! / شایعه 0506این تصویر جعلی است و عکس اصلی مربوط به شهید مدافع حرم هادی شجاع در مشهد می باشدمتن و پاسخ شایعه |
2 دقیقه پیش | وقتی موبایل برای سلامت شما مفید می شود!!جریان سریع امور در دنیای امروز به حواسپرتی بیشتر و نداشتن وقتی برای آسودگی انجامیده است. در چنین شرایطی نیازهای بدن به آسانی فراموش میشود. خوشبختانه همان وسایلی که ... |
عاقبت یک لحظه غفلت از یاد خدا!
فردا/ اولیاء خدا یاد دادهاند که، انسان اگر میخواهد غافل نشود، دائم به یاد خدا باشد. در این دنیا هم معلوم نمیکند، چون همانطور که در جلسه گذشته بیان کردیم، دنیا عنوان مزرعه است، «الدنیا مزرعة الأخرة». لذا در اینجا خیلی نمود پیدا نمیکند، البته اینطور هم نیست که اصلاً نمود پیدا نکند، إلّا اهل تقوا که در مقام تقوا به أتقی رسیدهاند که در جلسه گذشته هم بیان کردم: أتقی، حتّی آخر دنیا را هم میدانند و این بلاشک است. وقتی در تقوا رشد کردند و بالا و بالا رفتند و تالی تلو معصوم و أتقی شدند، میدانند، «وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً» [۱]. آنهایی میدانند که در مقام رضا قرار میگیرند و بعد از مقام رضا، شاکر میشوند، «وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور» [۲].
امّا قاعده این است که همان آنها هم میدانند که همه چیز در آخرت است، لذا برای این که حسرت نخورند، بیشتر تلاش میکنند. این روایت شریفه را دقّت بفرمایید، پیغمبر اکرم محمّد مصطفی(ص) میفرمایند: «ما مِن ساعةٍ تَمُرُّ بابنِ آدَمَ لَم یَذکُرِ اللّه َ فیها إلاّ حَسِرَ علَیها یَومَ القیامَةِ» [۳]، هر لحظهای که بر فرزند آدم، بر این انسان میگذرد (وقتی با الفاظی مانند ابن آدم خطاب میکنند، همه را شامل شود، لذا اتّفاقاً اولیاء خدا بیشتر مراقبت میکنند و اینها فقهای حقیقی هستند که روایتش را بیان خواهم کرد) و او به یاد خدا نباشد (مثلاً فکرش به سمت دنیا رفت و خدایی نبود)، فردای قیامت به واسطه آن لحظه، حسرت میخورد.
البته این را هم بدانید که اگر دنیا برای خدا باشد، آن هم خدایی میشود، «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار» [۴]، یعنی حتّی اگر اخذ همسر برای خدا باشد، این فکر، خدایی میشود. حبّ به فرزند اگر خدایی میشود، این عمل هم خدایی است. سرکار رفتن و درس خواندن اگر به این نیّت باشد که خدایا! چون تو گفتی: از تو حرکت، از من برکت، یا چون خودت به لسان نبیّ خود فرمودی: «أبغض النّاس عنداللّه بطّال النّهار و جیفة اللّیل»، مبغوضترین انسانها نزد خدا، کسی است که روزش به بطالت بگذرد و شب هم مانند مردار بخوابد. پس من برای همین که جیفه نباشم، در دل شب قیام میکنم، نه برای اجر آنچنانی. برای همین است که سرکار میروم و درس میخوانم که بطّال نباشم. امر توست که فرمودی: من بدم میآید، نه تنها بدم میآید، بغض دارم، نه تنها بغض دارم، بلکه مبغوضترین فرد نزد من چنین کسی است.
اگر انسان با این دید به این روایات نگاه کند، بگوید: من دارم سرکار میروم، چون به این روایت برخورد کردم و اگر روزم به بطالت بگذرد، بیچاره هستم. یک مسئله از احکام یاد بگیرم، تا روزم به بطالت نگذرد. یک روایت جدید یاد بگیرم، تا روزم به بطالت نگذرد. در مباحث علمی بیشتر جلو بروم، تا روزم به بطالت نگذرد. این نگرش که میگوییم، همین است که انسان براساس این نگرش، در ذهنش نگارش میکند و حالا براساس آن تفکّر جلو میرود و عمل میکند.
تمام اعمال ما، چه خوب و چه بد، براساس آن نگارش ذهنی که آن هم براساس آن نگرش است، میباشد. یعنی اینطور نیست که ما عملی را انجام بدهیم و شما تصوّر کنید این عمل، همینطوری صورت گرفته است. ما هیچ عملی را نداریم، بگوییم: همینطوری اتّفاق افتاد. همه اینها براساس آن نگرش ذهنی ماست، چه خوبش و چه نعوذبالله بدش. هر کدام از اینها رخ بدهد، همه اینها براساس آن نگرش ماست، یاد، ذکر.
وقتی انسان یک لحظه یاد خدا نبود، فردای قیامت به واسطه آن لحظه، حسرت میخورد. اگر کارها برای خدا باشد، ایرادی ندارد. افراد که خدایی هستند، به صورت ظاهر همان کارهایی را میکنند که ما هم میکنیم، آنها صبح به سرکارشان میروند، یکی تدریس دارد، یکی بقّالی دارد، یکی کار دیگری دارد و مشغول است. امّا با این نگرش کار میکنند که برای خداست. امّا طبق این روایت، اگر یک لحظه از دنیا را به یاد خدا نباشیم («ساعة» را لحظه هم تعبیر کردند)، در قیامت حسرت آن را خواهیم خورد، «ما مِن ساعةٍ تَمُرُّ بابنِ آدَمَ لَم یَذکُرِ اللّه َ فیها إلاّ حَسِرَ علَیها یَومَ القیامَةِ».
پس این که جلسات متعدّدی است که در بحث خطورات توقّف کردیم، به این خاطر است که همه اعمال ما از این ذهن و خطورات سرچشمه میگیرد، لذا اگر اینجا را درست کنیم، حسرت نمیخوریم. امّا اگر درست نشود، ولو یک لحظه، براساس آن در آنجا حسرت خواهیم خورد.
لذا ابن آدم بیان کرد که مؤمنین را هم شامل شود؛ یعنی مؤمن! تو هم تصوّر نکن که اگر فقط یک لحظه غافل باشی، چیزی نمیشود؛ آنجا میفهمی که برای همان یک لحظه چه حسرتی خواهی خورد که چرا غافل بودم و چرا حواسم نبود!؟ چرا موقعی که گفتند: صلوات بر محمّد و آل محمّد، من فراموش کردم و حواسم نبود صلوات بفرستم. چرا به ختم هم رفتم، حتّی یک فاتحه نخواندم. گاهی برخی اینطور هستند، ختم میروند، امّا یک فاتحه هم نمیخواند، فقط برای این که حالا همسایه است، رفیق است، دوست است، فامیل است، میرود؛ به تعبیری جبراً است. امّا از این باب نمیرود که من باید عبرت بگیرم، «فاعتبروا یا أولی ألابصار». لذا یادش هم میرود که فاتحه بخواند.
پس همه براساس آن نگرش است، برای چه رفتی؟ وقتی انسان با آن نگرش برود، یادش هم میماند. امّا اگر به این خاطر میروم که دوستم است که خوب هم هست و یکی از مواردی حائز اهمیّت تسّلا دادن به دیگران است، امّا باید گفت: چون خود خدا گفته که مؤمنان با هم برادر هستند «إنّما المؤمنون إخوة»، میروم. چون برادر دینیام است و میخواهم به او تسّلا بدهم. لذا اگر با این نیّت برود، مهم است. مثلاً در مجلس شادی کسی شرکت کند تا در شادی برادر دینیاش به شرط این که حرام نباشد، شریک باشد. در این صورت عروسی دارد میرود، امّا این، عبادت است. نگرشها اینطور اثرگذار است.
منبع: فردا
ویدیو مرتبط :
یک لحظه غفلت