جهانگیری: دولت توسعه زبان فارسی را وظیفه می داند

 معاون اول رییس جمهوری گفت: دولت توسعه و ارتقاء زبان و ادب فارسی در جهان را از جمله وظایف اصلی خود می داند. 

به گزارش ایرنا،‌ اسحاق جهانگیری عصر شنبه در مراسم روز ملی بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در محل آرامگاهش در توس مشهد افزود: ارتقاء نقش جایگاه زبان اخلاق، زبان علم و زبان گفت و گو از رویکردهایی است که باید در عرصه بین المللی اتخاذ شود تا جهان به سمت اخلاقمداری و دوری از خشونت سوق یابد.

وی ایجاد کرسیهای مختلف در حوزه ایران شناسی را امری ضروری ذکر و بیان کرد: باید کرسیهای مختلف در حوزه های ایران شناسی و زبان فارسی در ایران و دیگر کشورهای همزبان تشکیل شود زیرا در شرایط فعلی می توان در پرتو اندیشه بزرگانی همچون فردوسی به بخش از نیازهای جامعه پاسخ داد.
 
* نقش زبان فارسی در شکل گیری هویت ایرانی اسلامی

معاون اول رییس جمهوری ادامه داد: نباید تنها به فردوسی در بعد تاریخی آن دقت شود، فردوسی تنها به گذشته تاریخ ایران اسلامی تعلق ندارد بلکه متعلق به حال و آینده ایران نیز می باشد.

وی گفت: به زبان فارسی نیز نباید تنها به عنوان یک میراث فرهنگی و تاریخی توجه شود زیرا زبان فارسی در هویت ایران اسلامی تاثیرگذار بوده است.

جهانگیری اندیشه های فردوسی را مایه انسجام کشور توصیف و بیان کرد: فردوسی به عنوان یک پیوند عمیق میان همسایگان شناخته می شود.
وی افزود: زبان فارسی، زبان فهم تمدن فرهنگی جهان اسلام است و توانسته در طول تاریخ در اقصی نقاط دنیا تاثیرگذار باشد.
 
* بهره گیری از حکمتهای فردوسی ضروری است

معاون اول رییس جمهوری همچنین زبان فارسی را زبان علم، فرهنگ، دین، هنر، اقتصاد و سیاست توصیف و بیان کرد: باید اکنون به جایگاه، نقش، عملکرد و کاربردهای آن پرداخت.
وی گفت: فردوسی شناسان باید بیش از گذشته به آثار این حکیم بزرگ اهتمام ورزند زیرا بهره بردن از اندیشه، علم و حکمت فردوسی برای جامعه امروزی ما یک امر ضروری است.
 
* دولتمردان فردوسی را سرمایه ملی بدانند

جهانگیری اظهار کرد: از دولتمردان انتظار نمی رود به عنوان نظریه پرداز به این میدان وارد شوند بلکه باید به عنوان یک مدیر اجرایی توجه به فردوسی را به عنوان سرمایه ملی سرلوحه قرار دهند.

وی افزود: حضور من در چنین مراسمی به معنای این است که باید جامعه، دولت و نظام از منابع معنوی و مفاخر علمی خود که هویت ساز جامعه بوده اند بیش از گذشته استفاده کنند.

معاون اول رییس جمهوری توجه ویژه به مفاخر دینی، علمی و فرهنگی را ضروری اعلام و بیان کرد: بیش از گذشته نیازمند استفاده از مبانی فکری و معنوی بزرگانی همچون فردوسی هستیم.

وی افزود: بر همین اساس باید در استخراج مفاهیم این حکیم بزرگ بیش از پیش تلاش شود.
جهانگیری ادامه داد: فردوسی حکیمی بسیار بزرگ است، حکمت نیز هدف اصلی پیامبران از گذشته بوده و بالاترین اعتبار آن در قرآن نمایان گشته است.
 
* فردوسی شاعر هنرمند فضیلتهای اخلاقی

وی در ادامه گفت: شاعران ملی ما هم در آموختن حکمت و هم در پندآموزی سرآمد بزرگان زمان خود بوده اند و این میراث اکنون در اختیار ما قرار گرفته است.

معاون اول رییس جمهوری افزود: فردوسی در ستایش خردمندی، عبرت آموزی و آموختن زبان از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و می توان از وی به عنوان شاعر هنرمند فضیلتهای اخلاقی در هر زمان و دوره ای یاد کرد.

وی ادامه داد: در اشعار فردوسی قهرمانان کسانی هستند که می توانند از بداخلاقی فاصله بگیرند و در برابر دروغ ایستادگی کنند.
جهانگیری گفت: از آموزه های فردوسی می توان برای اصلاح نگرشها و رفتارهای دولتمردان و شهروندان استفاده کرد.
 
* شاهنامه گنجینه ای از اندرزها و پندهای اخلاقی

وی افزود: شاهنامه تنها یک کتاب حماسی و روایت یک قهرمان نیست بلکه گنجینه ای است از پندها و اندرزهایی که می تواند به اصلاح فرهنگ هر فرد و نهادی کمک کند.
معاون اول رییس جمهوری ادامه داد: آنچه فردوسی به ما می آموزد آزادی، اخلاق و ادب در زبان و اندیشه است.

وی گفت: فردوسی نماد وجدان عمومی جامعه است که در آن ملیت و مذهب به یکدیگر می رسند و ایران و اسلام به عنوان هویت ایرانی قابل فهم هستند.

جهانگیری افزود: برای کشوری که از بی اخلاقی رنج می برد و در آن دور شدن از ادب و خردورزی به عنوان یک آسیب اجتماعی جدی مطرح است باید اندیشه های فردوسی ترویج یابد.

وی ادامه داد: در آثار فردوسی ملازمت زیبای حکمت اسلامی و فرهنگی ایرانی به صورت مشهود نمایان است، ترویج فهم درست از فردوسی برای انسان معاصر امروز و توانمندسازی شهروندان در عرصه های مختلف رویکردی بسیار مهم و اساسی است که باید توسط همه مجموعه های مختلف اتخاذ شود.

25 اردیبهشت ماه سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر شهیر ایرانی و پاسدار زبان پارسی است که سال 319 خورشیدی در روستای پاژ از توابع توس خراسان دیده به جهان هستی گشود و در اواخر قرن چهارم هجری به سال 397 خورشیدی در سن 78 سالگی چشم از جهان فرو بست. فردوسی شاهنامه را در سال 369 هجری نگاشت.