ستاره شناسان نرخ تشکیل ستاره در کهکشان ِ ما را بررسی کردند

بیگ بنگ/ یکی از روش های تعیین روند تشکیل ستاره، اندازه گیری محتویات گاز و تابش فرو سرخ منتشر شده از آنها،می باشد. طبق مطالعه ای که بتازگی منتشر شده، ستاره شناسان مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین به منظور بررسی میزان صحت این روش، تعداد ستاره های جدید در منطقۀ RCW106 و ۵ منطقهٔ فعال دیگر در تولید ستاره در راه شیری را به دقت شمارش کردند.
 کهکشان راه شیری ما به طور متوسط، سالانه تعداد کمی ستاره تولید می کند. در میان این ستاره ها، ستاره های بزرگ جوان، مقدار زیادی پرتو فرابنفش منتشر می کنند که منجر به گرم شدن غبار محلی شده و فرایند شکل گیری ستاره را با آزاد سازی تابش فرو سرخ همراه می سازد. ماهواره IRAS که برای یک مأموریت ۱۰ ساله در سال ۱۹۸۳ توسط ناسا به فضا فرستاده شده بود، کشف کرد که برخی از کهکشانها در کیهان، فوق العاده درخشان هستند؛ به این معنا که صدها و یا حتی هزاران برابر بیشتر از کهکشان راه شیری، نور و به خصوص پرتو فروسرخ منتشر می کنند.
امروزه ستاره شناسان، منبع این تابش شدید را به انفجارات عظیم ِ هنگام شکل گیری ستارگان نسبت می دهند. به زبان ساده مدل های کوچک شده ای از فرایند های کهکشان راه شیری به نام رابطه اشمیت ارائه شده است. معمولا، رنگ و سایر ویژگی های ساختاری کهکشانهای فوق درخشان با این تفسیر مطابقت دارند. اگر این تفسیر درست باشد، یعنی این کهکشانها در حال تشکیل ستاره هایی با بازده فوق العاده بالا از روش های غیر معمول هستند. بنابراین ستاره شناسان به منظور اصلاح نظریه های ارائه شده، به دنبال پاسخ ِ این پرسش هستند که تا چه حد روند شکل گیری ستارگان میتواند برگرفته از یک رابطهٔ مقیاس گذاری ساده باشد و یا تا چه حد سایر فرایندها مانند رشد پیوسته ی سیاهچاله ها در هسته ممکن است تابش حاصل از تولید ستاره را تکمیل و توجیه کنند.ستاره شناسان این مرکز سارا ویلیس، آندرس گازمن، هوارد اسمیت، و خوان رافائل مارتینز و همکارانشان تصمیم به بررسی روند شکل گیری ستاره در ۶ منطقهٔ عظیم فعال تولید ستاره در کهکشان راه شیری، گرفتند. در ابتدا تصور میشد که این ابرهای مولکولی، نمونه های اولیه ی کوچکی از نواحی قدرتمند فعال شکل گیری ستاره در کهکشانهای فوق درخشان هستند، اما این ابرها از آنچه که فکر می کردیم به ما نزدیکتر بودند. به همین دلیل به جای اینکه با استفاده از روش برون یابی رابطه اشمیت تعداد ستاره ها را پیدا کنیم، شمارش تعداد آنها را بصورت مستقیم انجام شد.

تیم تحقیق، با تلفیق تصاویر مادون قرمز گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتز و مشاهدات زمینی، ۲۸۷۱ ستارهٔ جدید در این مناطق شناسایی کردند؛ سپس نرخ تولید ستاره در مناطق مختلف را با بررسی مقدار غبار و گاز به جا مانده در محل پیدا کردند. نتیجه به دست آمده از این تحقیق تقریبا با رابطهٔ اشمیت مطابقت داشت، اما ستاره شناسان اختلاف قابل توجهی را بین نواحی مختلف یافتند به طوری که در منطقه ی فعال تشکیل ستاره هزار برابر موثر تر از نواحی با فعالیت کمتر ستاره وجود داشت. محققان نتیجه گرفتند که حداقل در مقیاس محلی، هیچ ارتباط کلی بین تراکم گاز مولکولی و تشکیل ستاره وجود ندارد. جزئیات بیشتر این پژوهش در The Astrophysical Journal منتشر شده است.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar