سایر


2 دقیقه پیش

جمهوری آذربایجان با گرجستان و ترکیه مانور مشترک نظامی برگزار می کند

ایرنا/ جمهوری آذربایجان روز یکشنبه قبل از آغاز مذاکرات وین با حضور نمایندگان منطقه قره باغ کوهستانی، اعلان کرد که قصد دارد تمرین های نظامی با مشارکت گرجستان و ترکیه برگزار ...
2 دقیقه پیش

ژنرال فراری سوری از رژیم صهیونیستی درخواست کمک کرد

العالم/ ژنرال سابق و فراری ارتش سوریه که به صف مخالفان بشار اسد پیوسته، از رژیم صهیونیستی خواست که در مقابله با رییس جمهوری سوریه، مخالفان مسلح (تروریست ها)را یاری کند!.به ...



ساخت هواپیمای «پهکواد» که تکنولوژی آن را آمریکا نیز ندارد/ سطح اختراعات نخبگان کشور بالاتر از نیاز جامعه


به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ جلال‌الدین سجادی یکی از مخترعان برتر کشور و جهان است که در سال 2016 موفق به کسب مدال طلا در رشته مهندسی و مدال نقره در رشته پزشکی مسابقات علمی ژنو سوئیس شد.

وی در حال حاضر دانشجوی رشته هوافضای دانشگاه شهید بهشتی تهران است؛ این مخترع و نخبه کشورمان در سال جاری دو اختراع به‌نام «هواپیمای پهکواد» و «میکروسنسور» اختراع کرد که یکی از آنها، مدال طلا و دیگری مدال نقره مسابقات ژنو سوئیس را کسب کرد.

سجادی از افراد تحت حمایت بنیاد ملی نخبگان هم بوده و برای ثبت اختراعات خود به سازمانها و نهادهای مختلفی مراجعه داشته است؛ برای آشنایی با فعالیت‌های این مخترع کشورمان و شنیدن موانع و مشکلات موجود در مسیر حمایت از نخبگان و طرح‌های پژوهشی در کشور از زبان وی، گفت‌وگوی مشروحی با جلال‌الدین سجادی داشتیم که در ادامه تقدیم مخاطبان ارجمند تسنیم شده است:

تسنیم: برای شروع یک معرفی اولیه از خودتون بفرمایید.

بنده جلال‌الدین سجادی متولد سال 1366 هستم که در شهرستان ایذه خوزستان، یکی از شهرستان‌های محروم کشور به دنیا آمدم؛ در مدرسه‌ای به‌نام طالقانی درس می‌خواندم و از همان بچگی هم کار می‌کردم و هم درس می‌خواندم و به همین دلیل رتبه کنکورم، چندان با آن چیزی که توقع داشتم مطابقت نداشت.

من رتبه 1002 کنکور سراسری شدم؛ در تعیین رشته تا حدودی اشتباه کردم و چند ترم در دانشگاه سراسری زابل درس خواندم و سپس توانستم در دانشگاه علم و صنعت بابلسر در رشته مهندسی عمران ادامه تحصیل دهم و بعد از آن در رشته مکاترونیک دانشگاه صنعتی شریف و سپس رشته هوافضا در دانشگاه شهید بهشتی مشغول تحصیل شدم و در حال حاضر هم دانشجوی تحصیلات تکمیلی این دانشگاه هستم.

تسنیم: از اختراعات خود بگویید، از چه‌زمانی اختراعات خود را آغاز کردید؟

من از همان دوران دبیرستان، اختراعات خودم را شروع و در دانشگاه با دید بازتر و فنی‌تر روی همان اختراعات کار کردم؛ در آن دوران دریافتم که یک اختراع را چگونه می‌توان تولید، ثبت و ایده را چگونه به محصول تبدیل کرد.

در سال 1385 اختراعی با عنوان ویلچر بالابر از پله‌ها انجام دادم و با همین اختراع در مسابقات استانی و سپس کشوری علمی بسیج شرکت کردم و توانستم مقام اول را کسب کنم؛ 8 طرح در مسابقات شیخ بهایی و خوارزمی ارائه کردم که دو تا از آنها به‌عنوان کسب و کار برتر شناخته شد و جوایزی از طرف وزیر کار و وزارت علوم به بنده اهدا شد.

در مسابقات ملی اختراعات یزد نیز مقاماتی کسب کردم؛ بعد از این موارد، عزم خودم را برای شرکت در مسابقات جهانی جزم کردم و در سال 2007 و 2008 میلادی در مسابقات جهانی اختراعات سوئیس و چین شرکت کردم که در هر دو مسابقه به‌عنوان مخترع برتر جهان شناخته شدم و مدال طلا و نقره به دست آوردم.

تسنیم: این مسابقات چه تجاربی را برای شما داشت؛ آیا دیدتان تغییری کرد؟

بعد از مسابقات با کمی تفاوت به تولید و کارآفرینی پرداختم؛ متفاوت از این جهت که بیشتر با جامعه همراه شدم تا اینکه بخواهم در گوشه‌ای به اختراعات خود بپردازم؛ زمانی که من اختراعات خود را به نتیجه می‌رساندم، شرکت‌های دانش‌بنیانی وجود نداشتند لذا از زمان ثبت اختراع تا تولید آن روند فوق‌العاده پیچیده‌ای داشت که هیچ‌کس هم از آن سر در نمی‌آورد.

توانستم با کمک بسیج، چند طرح خودم را تولید کنم، در آن زمان من مشاور نخبگان در بسیج هم بودم؛ بعد از این قضایا یک شرکت زیرمجموعه وزارت دفاع من را استخدام کرد و مدتی در آنجا کار کردم، بعد از آن خودم شرکت جداگانه‌ای تأسیس کردم و حدود 500 نفر را در آنجا مشغول به کار کردم و تا زمانی که بحث تحریم‌ها به وجود نیامده بود، اوضاع خوبی در شرکت داشتیم ولی بعد از آن با مشکلات زیادی از جمله کمبود بودجه مواجه شدیم.

دانشگاه شهید بهشتی در سال 94 مکان مناسبی را برای من در نظر گرفت که توانستم طرحهای خود در حوزه هوا‌فضا و پزشکی از قبیل دستگاه تست قند خون، تجهیزات دندان‌پزشکی،‌ سانتریفیوژ و وسایل دیگری که در حال حاضر با قیمت بالا به کشور وارد می‌شوند، ارائه بدهم؛ در همان سال 94 به این نتیجه رسیدم که هر دستگاهی که اراده کنم چه از طریق مهندسی معکوس و چه از طریق طرح ارتقا‌یافته، می‌توانم بسازم.

بسیاری از دستگاه‌هایی را که در حال حاضر با قیمت بالا به کشور وارد می‌شوند توانستم با کیفیت بسیار بالا تولید کنم؛ در اوایل سال 94 به این فکر افتادم که به‌دنبال یک‌سری کارهای عمومی و تولیدی که در دنیا نمونه ندارد، وارد شوم لذا روی 5 طرح مهندسی معکوس و 2 اختراع خودم به‌شدت کار کردم.

تسنیم: درباره 2 اختراعی که انجام دادید، کمی برایمان توضیح دهید.

یک مقدمه‌ای برای اختراع نخست خود می‌گویم؛ همه هواپیماها برای پرواز به باند و حداقل سرعت برای پرواز که به استال (stall) معروف است، احتیاج دارند، همچنین هواپیماها نمی‌توانند در یک نقطه به‌صورت ثابت قرار بگیرند تا در آن نقطه اقداماتی از جمله فیلمبرداری یا عکسبرداری انجام دهند؛ از این رو دانشمندان هواپیمای کوادروتور را طراحی کردند؛ کوادروتور دارای چهار ملخ است که به‌صورت عمودی پرواز می‌کند و می‌تواند در نقطه‌ای ثابت بماند اما از آنجایی که حدود 90 درصد انرژی خود را برای بالا بردن و در هوا نگه‌داشتن خود صرف می‌کند، نهایتاً بین 20 تا 25 دقیقه می‌تواند پرواز کند؛ آمریکا روی این هواپیماها کار کرد و شکل و شمایلی به آن داد اما هنوز نتوانسته مشکل زمان و حرکت آسان و بدون صرف انرژی آن را رفع کند.

من روی این هواپیماهای کوادروتور کار کردم و یک هواپیمایی به‌نام «پهکواد» را که ترکیبی از پهپاد «هواپیمای بدون سرنشین» و کوادروتور است طراحی کردم؛ این طرح در واقع دارای مزایای هر دو نوع هواپیما همچنین فاقد ضعفهای آنها است.

این هواپیما مانند کوادروتور به‌صورت عمودی پرواز کرده و سرعت کواد را به حد بالا می‌رساند و پس از آن موتورهای مجزای هواپیما شروع به کار کردن می‌کند که نتیجه آن این است که هواپیما در مسیر مستقیم شروع به حرکت کردن می‌کند، در حالی که کواد در مسیر مستقیم نمی‌توانست پرواز کند؛ بعد از بلند شدن پهکواد، سرعت موتورهای مجزای آن بالا رفته و سرعت کواد کاهش می‌یابد تا جایی که در نقطه‌ای با هم تلاقی پیدا می‌کنند که نقطه تلاقی آنها،  همان سرعت استال است.

پس از این تلاقی، کواد خاموش شده و هواپیما تا 10 ساعت می‌تواند به‌صورت ثابت یا متحرک در هوا بماند و در نهایت هم به‌صورت عمود یا از طریق باند پرواز فرود بیاید؛ این طرح من در مسابقات جهانی مدال طلا را کسب کرد و تعداد زیادی سرمایه‌گذار برای تولید این طرح من پیدا شد.

من به حوزه هوافضا و پزشکی علاقه بسیار داشتم لذا طرح دوم خود را در حوزه پزشکی ارائه کردم؛ مقدمه‌ای هم برای این اختراع خود بگویم؛ اگر دیده باشید برای یافتن غدد و بیماری‌های زیر پوست که نمی‌توانند از روی پوست تشخیص دهند، بدن را به‌وسیله اشعه‌های خاص مانند پرتو ایکس، اسکن می‌کنند.

این روش را نمی‌توان برای همیشه انجام داد، از طرفی هم ضررهای بسیاری ممکن است به بدن برساند؛ من یک سنسور لمسی به‌نام میکرو سنسور را با تکنولوژی تیردوسرگیردار و با استفاده از مواد پیزوالکتریک طراحی کردم؛ این دستگاه با حرکت روی بدن انسان و روی هر جسم دیگر، توده‌های بخشهای زیرین را به‌راحتی تشخیص می‌دهد، این برای پزشکان و یا در سفینه‌ها و ... کاربردهای بسیاری دارد؛ این طرح من هم در مسابقات جهانی ژنو سوئیس مدال نقره را کسب کرد.

تسنیم: آیا برای تولید این طرحها برنامه خاصی مدنظرتان است؟

بله، امسال برنامه جدی در ساخت چند شرکت دانش‌بنیان در همین زمینه دارم و می‌خواهم این محصولات را تولید انبوه کنم.

تسنیم: با توجه به اینکه شما اختراعات و ایده‌های بسیاری ارائه کردید و با مراحل ثبت اختراعات آشنایی کامل دارید، چرا اختراعات نخبگان کشور ما به‌راحتی به ثبت و تولید نمی‌رسد؟

در ابتدا باید صحبتی با خود مخترعان و نخبگان کنم چرا که نخبگان کشور ما هوش فوق‌العاده‌ای دارند اما مسیر را اشتباه می‌روند؛ ببینید، ما اگر تکنولوژی را به 10 سطح تقسیم کنیم که سطح 10 آن نهایت تکنولوژی روز دنیا باشد، نیاز کشور ما به تکنولوژی سطوح 5، 6، 7 و نهایتاً 8 است اما نخبگان ما اختراعاتی انجام می‌دهند که سطح تکنولوژی آن 10 و بلکه بالاتر است یعنی چیزی فراتر از نیاز جامعه ما و حتی دنیا.

به‌نظرم نخبگان باید در سطوح پایین‌تر و در ابتدا از طریق مهندسی معکوس به اختراع بپردازند؛ در حال حاضر جامعه ما به چنین محصولاتی با سطوح پایین‌تر نیازمند است، به‌عنوان مثال در دندانپزشکی‌های کشور همه وسایل خارجی هستند در حالی که برای یک دانشجوی نخبه کشور طراحی چنین وسایلی از طریق مهندسی مع&am


ویدیو مرتبط :
اختراعات مورد نیاز - 1