ارغنون ساز فلك نغمه داوودی زد

عجبا كه این همه شكیب ، این همه دلیری ، این همه پایمردی ، چه ترد و نازك است در برابر اشك لرزان چشم یتیم، و چه شكستنی است پیش ناله های جانسوز دختر یهودایی كه خلخالش را از پا ربوده اند .
آفتاب حضورش از افق دیوار كعبه طلوع كرد و بامداد كودكی اش در فراز و نشیب تخته سنگهای ام القری تا حراء شكفت ، آنجا كه میعاد خورشید با خدا بود و لبریز آوای سایش بال جبرائیل ، در مكتب امی مكه، فلسفه های سوفسطایی مهر باطل می خورد و قاموس هبلی نای كهنگی می گرفت، بتخانه آذر فرو می ریخت و آتش نمرود گلستان می شد ، و در آن روزگار تنها شاگرد دانشگاه الهی و پرورنده استاد معنوی علی (ع) بود.
كودك ده ساله ای كه قلم تقدیر شاهین عدالت را بر دوشش نشاند و دست ربانی، سیف الله را به دستانش سپرد ، تا خیبر به پیش پایش زانو زند و خندق در برابر جلال و شكوهش صدر شكافد، انشراح چشمه های معرفتش تشنگان طریقت را به بادیه عشق فرا خواند و دُرج معنایش گم شدگان وادی دوست را به رباط مقصود رساند، خرد پیش اندیشه اش دست ادب به سینه زند و صبر پیش شكیبش سر به آستان تواضع فرو نهد، اركان اربعه اش پیران جامه به تقوا آراسته و تابعین سدره كمالش ، وارستگان جان به صفای دوست در باخته، تمارها چنان مست سبوی او كه توحید را بر بلندای صلیب نخلهای كوفه فریاد زدند و اویس ها چنان شیدای او كه لعل جان در بدخشان صفین صیقل دادند، كمیل ها در ركاب عرفان او پای بر فرقدان نهادند و حبیب ها در مكتب او،مظاهر كربلا را آراستند.
علی(ع) آن تنهای همیشگی كوفه كه خلوتش را نخلها سایه بودند و غمهایش را سواد چاه ها، صلاتش را حبه ها به امامتش اقامه كردند و سجاده اش را ریگزارها پای افق گشودند، شاید هنوز مغربی ها به شوق شنیدن نجوایش غروبها را می شمارند و چلچله ها در هوای چشمان نافذش ، ستاره ها را ،عدالت بی تاب مسند او به انتظار نشسته است و آوردگاه تشنه چكاچك شمشیرهای او سینه گشاده است.
ستونهای توحید ، دیوارهای عدالت و مناره های بلند آزادی از علی(ع) می گویند، اسماعیل ها تشنه زمزمه معرفتش و هاجر ها حیران بادیه غربتش، و تاریخ زیر لهیب آتش نمرودها، شلاق طاغوتها ، پای خسته از زنجیرهای سنگین بیداد و دل شكسته از سكوت وهم انگیز سایه ها، چشم به راه شهسوار عدالت است و بی قرار خورشید ولایت، در قرنی كه انسانیت برده قدرت است و قدرت اسباب مكنت، در عصری كه شرافت كالای رنگ باخته بازار معرفت است و بلاهت تاجدار اریكه قدرت ، در روزگاری كه آوارگی میراث كودكان غزه است و بی سرپناهی جهاز دختران سوریه، آه چه دلها كه خوش به میلاد علی(ع) دارند وچه قلبها كه امید به ظهور قائم آل محمدش(ص)، چه چشمهایی كه فروغ خویش از روشنای معرفتش گیرند و چه دلهایی كه قرار خود از مشكات نهج البلاغه اش جویند، دریای سخاوتش را كرانه ای نیست و ژرفای وجودش را پایابی نتوان جست، افسران چابك سوار در میانه میدان ، كلاه ادب بر زمین نهند و پادشاهان خرد ، زانوی تواضع به خاك بندگی.
و اینك مهتاب، سیزدهمین شامگاه رجب را نوید می دهد، فاطمه در چهار دیواری كعبه با خدا نجوا می كند، فرشتگان از حریر عرش ،جامه می دوزند ، و میكائیل در بزمگاه سدره، چشم به راه پیك آسمان است ، ارغنون ساز فلك نغمه داوودی را سر می دهد و او متولد می شود .
به قلم : دكتر سعید نیاكوثری : نویسنده و پژوهشگر - عضو جامعه نام آوران فارس
6113

انتهای پیام /*

ویدیو مرتبط :
چرخ و فلك دست ساز چوبی!