نگاهی به فیلم «پنجاه کیلو آلبالو»؛ باید به این فیلم خندید؟!

بانی فیلم/ «پنجاه کیلو آلبالو» بر خلاف ساخته های قبلی فیلمسازش از ساختار هنری و روایت منسجم درمضمون و فرم فاصله گرفته و حتی از جفنگ هم عبور کرده است و تبدیل به یک فیلم بی هدف شده که با استفاده از بازیگران چهره و بهره گیری از تبلیغ های تلویزیونی که اکثر از نماهای بامزه استفاده شده، مخاطب را به سینما کشانده است.
کلیت پنجاه کیلو آلبالو اساسا برای این سینما و مخاطب لازم است، اما این نکته که چه کسی این فیلم را ساخته حائز اهمیت است. شاید بسیاری از مخاطبان عادی سینما که فقط در تعطیلات نوروز به سینما می روند، مانی حقیقی را آنطور که باید نمی شناسند، اما برای مخاطبی که می داند مانی حقیقی فیلم هایی چون «کنعان»، «آبادان»، «پذیرایی ساده»، «اژدها وارد می شود» را ساخته است، موجب بهت و حیرت می شود.
مانی حقیقی با تمامی هوش و نبوغش چه در کارگردانی و چه در بازیگری که آثاری را خلق کرده است که می شود نما به نماهایش را تحلیل کرد، به سینمایی رسیده است که می خواهد با تقلب و قصه سطحی و با استفاده از بازیگر از مخاطبش خنده بگیرد، اما این خنده به چه قیمتی تمام می شود؟ در یک مجلس عروسی ماموران برای دستگیری داماد خلافکار وارد می شوند و مهمانان هم فرار می کنند. در این میان ریختن آب آلبالو روی پیراهن داوود باعث آشنایی او با مرجان می شود. این خلاصه داستان، خیلی ساده تر از آن است که از حقیقی انتظار فرم های خاص یا میزانسن های روشنفکرانه داشته باشیم. این فیلم خیلی ساده تر از آن است که منطقی در خط روایی داستان وجود داشته باشد.
آدم های فیلم بیشتر به کاریکاتور شبیه شده اند تا به شخصیت هایی کمدی، چرا که کلیت و نگاه فیلم به موضوع ازدواج صوری ، طلاق مصلحتی و در نهایت عشق و ازدواج، تصنعی و کلیشه ای از آب درآمده است. اگر نگاهی به فیلم های تجاری دهۀ هشتاد بی اندازیم، متوجه خواهیم شد که پنجاه کیلوآلبالو شباهت زیادی به آن فیلم ها دارد؛ فیلمی سرگرم کننده با پایانی خوش و بی تاثیر. این فیلم حتی نتوانسته مخاطب عادی سینما را هم راضی نگه دارد، زیرا که پنجاه کیلوآلبالو تنها به بازیگران کمدی اش بسنده کرده است و خلق چنین قصه ای نمی تواند طرافداران سینمای حقیقی را قانع کند. هر چند که فیمساز ما بر این باور است باید تجربه کرد و حال فیلم باید خوب باشد، اما در این میان انتظارهای مخاطب از فیلمسازی که چهارشنبه سوری اصغرفرهادی را نوشته است چه می شود؟ چه بلایی سر فیلمساز آمده است که به این فیلم رسیده؟ «پنجاه کیلو آلبالو» هر کاری می کند شیرین شود،اما نمی شود. شوخی های سیاسی یا جنسی می کند، شرعیت را به بازی می گیرد و می خواهد با اغراق به فرم برسد که نمی رسد. در سکانسی، فیلم تبدیل به کلیپ مدلینگ می شود، اما این موقعیت های کلامی و مکانی فیلم را از مخاطب دور کرده است، از سوی دیگر بازیگران هم نتواسته اند فیلم را در حد یک کمدی استاندارد و قابل قبول برسانند، چرا که پنجاه کیلوآلبالو در شخصیت پردازی و پردازش داستان ضعف دارد؛ پردیالوگ بودن و شلوغی نماها و ازدحام کاراکترها هم نتوانسته این فیلم را به کمدی واقعی تبدیل کند.
اگر چه می شود دربارۀ کارنامۀ هنری مانی حقیقی در کارگردانی و بازیگری اش ساعت ها حرف زد و نوشت، اما نمی شود از پنجاه کیلو آلبالو با اینکه خوب فروش میلیاردی کرده است و این همه بازیگر چهره دارد دفاع کرد. به هر حال این فیلم صرفا برای سرگرم کردن مخاطب ساخته شده است و مطمئنا هدف دیگری هم نداشته، هر چند از دیدن این فیلم به فیلمساز ناامیدوار می شویم، اما باید پنجاه کیلوآلبالو را با همین سر و شکلِ بی منطقش پذیرفت.



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: بانی فیلم