سلامت


2 دقیقه پیش

لیپوماتیک

لیپوماتیک به عنوان یک روش مناسب برای لاغری موضعی شکم، پهلو، ران و اطراف ران ، ناحیه پشت، غبغب و بازو شناخته می شود ، لیپوماتیک در واقع یک دستگاه قدرتمند و هوشمند است که ...
2 دقیقه پیش

با شجاعت پایان همکاری منفعلانه نظام پزشکی با وزارت بهداشت را اعلام کنید

سلامت نیوز:رییس نظام پزشکی‌ مازندران با ارسال نامه ای به علیرضا زالی رئیس کل نظام پزشکی طرح تحول سلامت را همانند طرح مسکن مهر و پرداخت یارانه عمومی دانست و با تاکید بر ...



مدارس هوشمند، رؤیای دانش‌آموزان فقیر


سلامت نیوز:وزیر آموزش و پرورش برای چندمین‌بار از هدف وزارتخانه‌اش برای هوشمند کردن مدارس کشور حرف زده است. علی اصغر فانی این‌بار در مراسم اختتامیه چهل‌و پنجمین جشنواره فیلم رشد که جمعه شب در سینما فلسطین تهران برگزار شد از جایگزینی بسته‌های آموزشی به‌جای کتب درسی گفت: «اساتید تعلیم‌وتربیت معتقدند که ۸۸‌درصد یادگیری ازطریق حس بینایی و شنوایی انجام می‌شود، بنابراین ابزارهایی مانند فیلم که مفاهیم را ازطریق چشم منتقل می‌کند نقش عمده‌ای در یادگیری ایفا می‌کند، به‌همین دلیل سیاست امروز آموزش‌وپرورش جایگزین کردن بسته‌های آموزشی به‌جای کتاب درسی است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه بهار معتقدیم مجموعه‌ای متشکل از کتاب دانش‌آموز، کتاب معلم، نرم‌افزار آموزشی و فیلم آموزشی در کنار هم می‌توانند در تحکیم تغییرات و ماندگاری یادگیری در متربی موثر واقع شوند.

چند سالی است که در زمینه مدارس هوشمند و یادگیری الکترونیکی اقداماتی را شروع کردیم. تولید و استفاده از فیلم آموزشی در توسعه مدارس هوشمند می‌تواند موثر باشد.» نه‌فقط وزیر آموزش‌وپرورش که سایر مسئولان این نهاد هم مدت‌هاست بر لزوم هوشمند‌سازی مدارس تاکید می‌کنند و نتیجه این تاکیدات تا الان مدارسی است که با عنوان «مدرسه هوشمند» فعالیت می‌کنند و بسیاری از آن‌ها در ردیف مدارس غیردولتی قرار می‌گیرند.

اینکه لقب هوشمندی اغلب نصیب مدارسی می‌شود که بسیاری از خانواده‌ها توان پرداخت شهریه آن‌ها را ندارند، این سوال را به وجود می‌آورد که آیا سیاست‌های آموزش‌وپرورش دراین زمینه منحصر به دادن اجازه خرید تجهیزات لازم به مدارس غیرانتفاعی و افزایش شهریه آن‌ها بوده است یا اینکه مدارس معمولی هم بدون دریافت وجه از خانواده‌ها دراین برنامه نقش دارند؟

جواب این سوال را اگر مسئولان آموزش‌وپرورش بدهند قطعا پاسخ سوال اول منفی و سوال دوم مثبت خواهد بود، اما آنچه که درحال‌حاضر در مدارس شهر بزرگی مثل تهران دیده می‌شود برعکس است چه برسد به شهرهای کوچک‌تر که همواره در اجرای طرح‌های تحولی مربوط به کیفیت کیلومتر‌ها از تهران عقب بوده‌اند. گواه این موضوع هم حرف‌های خانواده‌هایی است که بچه‌هایشان را به مدارس دولتی فرستاده‌اند که ادعای گام برداشتن در مسیر هوشمند‌سازی دارند.

زهرا رحمانی که فرزندش در یکی از همین مدارس در منطقه دو تهران و در مقطع ابتدایی درس می‌خواند، می‌گوید: «به ما گفتند که این مدرسه هوشمند است اما ما چیزی از هوشمندی در آن ندیدیم درواقع هفته‌ای یک‌بار برای بچه‌ها در یکی از کلاس‌های درس که ویدئو پروجکشن دارد فیلم می‌گذارند و غیراز این چیز دیگری وجود ندارد اما یکی از بستگان ما که به مدرسه غیرانتفاعی هوشمند در منطقه 5 تهران می‌رود از امکاناتی برخوردار است که اصلا قابل مقایسه با مدرسه بچه من نیست، البته خانواده او برای مقطع سوم دبستان تقریبا 12‌میلیون تومان شهریه می‌دهند که این رقم حتی در مخیله ما هم نمی‌گنجد.»

اینکه اجرای دستورالعمل‌های هوشمندی مدارس دولتی با توجه به وضعیت مالی آموزش‌وپرورش اتفاقی نیست که به‌این زودی‌ها بیفتد موضوعی است که حتی مسئولان آموزش‌وپرورش هم آن را تایید کرده و نسبت به‌تبعیض‌آمیز بودن این امکانات ابراز نگرانی می‌کنند. یکی از آن‌ها مهدی نوید ادهم، دبیرکل شورای‌عالی آموزش‌وپرورش است، او می‌گوید: «هوشمندسازی مدارس هم فرصت است هم تهدید. قطعا اگر مراقبت نشود به یک شکاف آموزشی دامن زده می‌شود و مناطق برخوردار از این فناوری درمقابل مناطق محروم رشد داشته و فاصله و شکاف بیشتری را ایجاد می‌کنند، به‌همین دلیل و جلوگیری از چنین وضعی از لحاظ استراتژی‌های مدیریتی اولویت تجهیز به مناطق کم برخوردار داده‌شده است.»

اگرچه او به اولویت‌دهی به مدارس مناطق کم برخوردار اشاره می‌کند ولی در عمل چنین اولویت‌دهی دیده نمی‌شود. درواقع درحال‌حاضر وضعیت به‌این صورت است که در وهله اول مدارس غیرانتفاعی به‌سمت هوشمند‌سازی می‌روند و در مرحله بعد مدارس دولتی که می‌توانند روی کمک خانواده‌ها حساب کنند و دراین میان مدارسی که نه بودجه آن‌چنانی دارند و نه می‌توانند دلشان را به کمک والدین خوش کنند باید به همان تخته گچی، کتاب‌های کاغذی و امکانات اولیه آموزشی (اگر به‌موقع و به‌اندازه در اختیارشان قرار بگیرد) راضی باشند. اساسا تنوع در مقاطع پایین آموزشی آن هم از نظر امکاناتی که تاثیر مستقیم روی یادگیری دارند مسئله‌ای است که اغلب کارشناسان آموزشی آن درست نمی‌دانند.

حسین عبداللهی که سال‌ها به‌عنوان مشاور در مراکز مشاوره وابسته به آموزش‌وپرورش فعالیت کرده درباره این موضوع می‌گوید: «یک وقت مسئله امکاناتی است که از نظر رفاهی دراختیاردانش‌آموزان قرار می‌گیرد مثل تغذیه بهتر، لباس‌های تمیز و مرتب تر، لوازم التحریر بهتر و... که این‌ها طبیعی است یعنی خانواده‌ای که از نظر مالی وضعیت بهتری دارد می‌تواند بچه‌اش را به مدرسه‌ای بفرستد که از این نظر امکانات بهتری دارد همان‌طور که چنین بچه‌ای در خانه هم وضعیتی بهتر از بچه‌هایی دارد که از نظر مالی خانواده‌ای ضعیف‌تر دارند اما موقعی دیگر موضوع سر امکاناتی است که به‌صورت مستقیم بر یادگیری و افزایش هوش اکتسابی دانش‌آموز تاثیر می‌گذارد. نمونه این مسئله مدارس هوشمندی هستند که قریب به‌اتفاق آن‌ها به‌صورت غیردولتی و هیئت امنایی اداره می‌شوند. وقتی بچه‌ای به‌دلیل اینکه خانواده‌ای متمول دارد در مراحل ابتدایی تحصیل که بخش اعظم هوش اکتسابی او درحال شکل‌گیری است از امکانات آموزشی بهره‌مند می‌شود که او را به مراتب با‌هوش‌تر از فرزند خانواده‌ای فقیر‌تر می‌کند نمی‌توان انتظار داشت که جامعه طبقاتی که درحال‌حاضر داریم وضعیت بدتری پیدا نکند.»

او ادامه می‌دهد: «به‌هرحال باید قبول کنیم با توجه به توان مالی وزارت آموزش‌وپرورش امکان اینکه تا سال‌های بسیار دور آینده یعنی نزدیم به 20 تا 30 سال دیگر این وزارتخانه بتواند تمام مدارس دولتی زیر مجموعه‌اش را تبدیل به مدارس هوشمند کند و تا آن زمان با اختلافی بین افراد روبه‌رو هستیم که دیگر تفاوت کودکی آن‌ها با یکدیگر صرفا غذای بهتر و لباس قشنگ‌تر نبوده بلکه امکاناتی بوده که به آن‌ها اجازه داده مناصب بالای اجتماعی را از آن خود کنند و بقیه افراد به همان طبقه‌ای که در آن حضور دارند قانع باشند.»

آیا جلوگیری از فعالیت مدارس هوشمند راه‌حل رفع چنین تبعیضی است؟ جواب عبداللهی به‌این سوال منفی است. او می‌گوید: «قطعا اینکه ما جلوی خانواده‌ای را بگیریم که می‌خواهد بچه‌اش در بهترین شرایط درس بخواند و پول این کار را هم دارد هیچ نتیجه‌ای در بر ندارد حتی برخی جامعه‌شناسان می‌گویند حالا که ما نمی‌توانیم امکانات رشد خوب را برای همه ارائه کنیم حداقل اجازه بدهیم که عده‌ای با پول خودشان این کار را بکنند تا آینده جامعه‌مان از لحاظ پیشرفت به خطر نیفتد. بنابراین باید گفت که حذف این مدارس درواقع حذف صورت مسئله است، اما آنچه می‌تواند به‌عنوان راه‌حل‌های بهتر در نظر گرفته شود این است آموزش‌وپرورش توجه بیشتری به مدارس دولتی نشان دهد.

مثلا به‌جای اینکه این همه همایش برای تبلیغ هوشمند‌سازی مدارس برگزار شود هزینه این کارها صرف عملیاتی کردن این ایده شود و از طرفی به منابع اعتباری جدید برای این کار فکر شود تا هوشمند کردن مدارس دولتی به 30 سال بعد موکول نشود.»


ویدیو مرتبط :
آزمون اسپیکینگ دانش آموزان در مدارس