زندگی بزرگان/ ایجاد صلح در میان شیعیان لبنان


خراسان/ طوائف شیعی لبنان، از جمله مردم بعلبک و هرمل، عادت‌ها و سنت‌های ناپسندی داشتند؛ مثل خونخواهی. یعنی هرکس از طائفه‌شان کشته می‌شد، به جایش باید یک نفر از قبیله مقابل را می‌کشتند. این انتقام‌گیری آن‌قدر ادامه پیدا می‌کرد تا جان هزاران بی‌گناه را بگیرد. این اتفاق خیلی زجرآور بود. یکی از روزهای سال 1353 شمسی، سید موسی [صدر] که حالا همه او را «امام» خود می‌دانستند، هر دو طایفه را دعوت کرد به میدان شهر بعلبک. جمعیت زیادی آمده بود. گفت: «فرزندان رشید بعلبک! مردم شجاع هرمل! در این روزهای تیره که هر روز خون‌هایی بر زمین ریخته می‌شود، در این سرزمین آشوب که دشمن پی‌درپی بر ما می‌تازد، اندوه بر سینه‌ام سنگینی می‌کند و از دیدگانم خون روان می‌گردد. آخر این روش ناپسند که نامش را خونخواهی گذاشته‌اید، چیست؟ شما را به خداوند یکی از این سه کار را انجام دهید: اگر به دنبال پول هستید، مهلت بدهید تا خونبها را فراهم کنم، اگر برای جنگ دلتنگ شده‌اید، بیایید برای جنگ به سرزمین قدس بروید و اگر شهوت خون ریختن دارید، شما را به خدا «صدر» را هدف تیرهای خود قرار دهید. اگر حرف مرا بپذیرید خوشا بر احوال شما! و اگر دنبال حرکات خداناپسندانه قدیمی بروید، شاهد باشید که من به عنوان رهبر، شما را به خیر و صلاح دعوت کردم.»
آن روز، یک‌صد هزار نفر از مردم بعلبک و هرمل یکصدا سوگند خوردند و فریاد زدند: «لبیک یا امام!»

برگرفته از کتاب «سیدموسی صدر»، صفحه 44

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar


ویدیو مرتبط :
کایلاش ساتیارتای: چگونه صلح ایجاد کنیم؟ خشمناک شویم