خیابانی: دعوای دایی با مجیدی هنوز هم وجود دارد

  X  

تاریخ خبر : یکشنبه 1394.09.08 - 11:01

خیابانی: دعوای دایی با مجیدی هنوز هم وجود دارد

جام نیوز/ گزارشگر دیدار ایران استرالیا گفت: «گل اول ایران به استرالیا آفساید بود و استرالیایی‌ها چوب خباثت‌شان را خورد.»
حماسه ملبورن امروز وارد هجدهمین سالگرد خود شد و بدون تردید، جواد خیابانی فردی است که درباره این بازی حرف های زیادی می تواند داشته باشد. نه فقط درباره آنچه در ملبورن کریکت گراند گذشت که حتی کمی عقب تر و از بازی رفت. جایی که نبرد ایران و استرالیا در پاییز 76 از ورزشگاه آزادی شکل گرفت. خیابانی درباره آن روزها حرف های مهمی دارد که به خواندش می ارزد:
* از بازی رفت ایران و استرالیا شروع کنیم. چقدر در تیم حاشیه داشتیم؟
- من خیلی نزدیک نبودم به تیم. ما همه جا همراه بچه‌ها بودیم؛ اما خیلی به اردو نزدیک نمی‌شدیم. اطلاعاتمان از گپ‌هایی بود که گاهی با بچه‌ها می‌زدیم. من حتی در استرالیا هم با تیم نبودم. اصلا من جدا از اردو بودم. من بازی رفت را داشتم گزارش می‌کردم که بین دو نیمه از سازمان با من تماس گرفتند و گفتند پاسپورتت را صبح روز بعدش تحویل بده تا بروی استرالیا. ما همه کارمان جدا از تیم بود. من حتی 3 روز هم دیرتر از آنها برگشتم تهران.
* یعنی سر تمرین تیم هم نمی‌رفتید؟
- چرا می‌رفتم و به بچه‌ها هم سر می‌زدم. کلی هم با آنها حرف می‌زدم؛ ولی فقط در همین حد بود.
* پس یعنی خبری از باندبازی در تیم نبود؟
- نه، تقریبا برای آن بازی بچه‌ها دیگر همدل بودند. آنها مربی قبلی را برکنار کرده بودند و دیگر مشکلی نبود.
* ویرا چه نقشی در تیم داشت؟
- اصلا هیچی! او هیچ کاری نکرد. فقط قبل از بازی برگشت با استرالیا برای بچه‌ها آش پخت که احمد (عابدزاده) کاری با آش کرد که هیچ کس نتواند یک قاشق آن را هم بخورد! او هیچ‌کاره بود. تیم ما با خلاقیت فردی بچه‌ها صعود کرد.
* شما گفتید بعد از رفتن مایلی دعواها خوابید‌؛ اما فکر کنم بعد از آن هم هنوز مشکلات وجود داشت. مثلا مجیدی با تیم به استرالیا نرفت و در آذر بهانه کرد که امتحان کنکور دارم.
- این دعوای دایی با مجیدی هنوز هم وجود دارد. یکی از بازیکن‌هایی که در فوتبال ما سوخت همین فرهاد مجیدی بود. او فدای همین اختلاف‌ها شد.
* حالا دیگر نوبت بازی برگشت است. مسابقه‌ای که 20 دقیقه اولش روی دور تند بود.
- آن که به دلیل یک مشکل فنی بود. یک ایراد کاملا فنی. بازی پخش شده در ایران به دلایل فنی و به جای استاندارد 24 فریم در ثانیه، با 23 فریم پخش ‌شد. به همین خاطر کمی‌ سریع‌تر شده بود؛ وگرنه من نوار اصلی آن بازی را دارم و بارها هم دیده‌ام. آن بازی، مسابقه‌ای است مثل همه بازی‌های دیگر.
* ولی واقعا دقایق سختی بود.
- بله، این مشکل باعث جذاب‌تر شدن بازی برای بیننده‌های ایرانی شد؛ چون بازی را سریع‌تر از جریان مسابقه می‌دیدند.
* البته آن دقایق خیلی هم فشار تحمل می‌کردیم.
- آن روز هر کس دیگری جای احمد بود 4 تا گل دیگر هم می‌خورد.
* شب قبل از بازی، فضای اردو چطور بود؟ فکر می‌کردید که تیم صعود کند؟
- شب قبل از بازی رفتیم در یک جلسه کوتاه مدت با مسئول رسانه‌ای فدراسیون فوتبال استرالیا، 16 هزار دلار پول دادیم که حق پخش گزارش بازی را بگیریم. در ورزشگاه یک جایی برای ما تو جایگاه انتخاب کردند. جایی که به ما دادند خیلی جای خوبی بود. من پرچم ایران را هم گذاشتم روی میز و رفتم؛ ولی فردایش که رفتیم، ما را فرستادند جایی وسط تماشاگرهای بالای ورزشگاه. جایی که واقعا خیلی وحشتناک بود. من خودم باید صدابرداری هم می‌کردم و صدای ورزشگاه را زیر صدای گزارش می‌دادم. جو آنجا آنقدر وحشتناک بود که باورمان نمی‌شد زنده از ورزشگاه بیرون برویم؛ چه رسد به این‌که صعود کنیم. بچه‌ها هم همه فکر می‌کردند آخر بازی 5 یا 6 تا گل می‌خوریم و بر می‌گردیم.
* گزارش این بازی برای همه متفاوت بود. یک بازی و گزارش حماسی با هیجان.
- از نیمه دوم که آن استرالیایی تور دروازه‌مان را پاره کرد لحن صمیمانه گفتارم عوض شد و حرف هایی زدم که در آن موقعیت باید می‌زدم.
* هیچ دقت کردید هیچ حرفی از 8 آذر نمی‌زنید؟
- خب شما اصلا سوالی نمی‌پرسید که من جواب بدهم.
* مثلا بعد از صعود چه اتفاق‌هایی افتاد؟
- هیچ چیز. فقط شادی بود و داد و فریاد. فقط همین. مهندس فائقی خیلی بامزه حرف می‌زد. عابدزاده هم مدام می‌گفت: آخرش رفتیم جام جهانی.
با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

نظر شما

ویدیو مرتبط :
حرفهای شنیدنی این پسربچه ایرانی(دعوای دایی وزن دایی)...