تلاوت ماندگار «سوره مریم» با صدای استاد عبدالباسط + صوت

؛  فایل صوتی تلاوت ماندگار آیات 2 تا 36 «سوره مریم» و سوره «تکویر» با صدای استاد عبدالباسط آماده دریافت است. متن و ترجمه فارسی این آیات نیز در ادامه گزارش آمده است.

برای ذخیره این تلاوت روی لینک راست کلیک کنید و گزینه "...Save link as" را انتخاب نمایید.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

[این] یادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده‌‏اش زكریاست (۲)

ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِیَّا ﴿۲﴾

آنگاه كه [زكریا] پروردگارش را آهسته ندا كرد (۳)

إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِیًّا ﴿۳﴾

گفت پروردگارا من استخوانم سست گردیده و [موى] سرم از پیرى سپید گشته و اى پروردگار من هرگز در دعاى تو ناامید نبوده‌‏ام (۴)

قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِیًّا ﴿۴﴾

و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناكم و زنم نازاست پس از جانب خود ولى [و جانشینى] به من ببخش (۵)

وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِن وَرَائِی وَكَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِن لَّدُنكَ وَلِیًّا ﴿۵﴾

كه از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد و او را اى پروردگار من پسندیده گردان (۶)

یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا ﴿۶﴾

اى زكریا ما تو را به پسرى كه نامش یحیى است مژده مى‏‌دهیم كه قبلا همنامى براى او قرار نداده‏‌ایم (۷)

یَا زَكَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا ﴿۷﴾

گفت پروردگارا چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنكه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‌‏ام (۸)

قَالَ رَبِّ أَنَّى یَكُونُ لِی غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِیًّا ﴿۸﴾

[فرشته] گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته كه این [كار] بر من آسان است و تو را در حالى كه چیزى نبودى قبلا آفریده‌‏ام (۹)

قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَیْئًا ﴿۹﴾

گفت پروردگارا نشانه‏اى براى من قرار ده فرمود نشانه تو این است كه سه شبانه [روز] با اینكه سالمى با مردم سخن نمى‏گویى (۱۰)

قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّی آیَةً قَالَ آیَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا ﴿۱۰﴾

پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید كه روز و شب به نیایش بپردازید (۱۱)

فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِیًّا ﴿۱۱﴾

اى یحیى كتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر و از كودكى به او نبوت دادیم (۱۲)

یَا یَحْیَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَیْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِیًّا ﴿۱۲﴾

و [نیز] از جانب خود مهربانى و پاكى [به او دادیم] و تقواپیشه بود (۱۳)

وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَاةً وَكَانَ تَقِیًّا ﴿۱۳﴾

و با پدر و مادر خود نیك‏رفتار بود و زورگویى نافرمان نبود (۱۴)

وَبَرًّا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَكُن جَبَّارًا عَصِیًّا ﴿۱۴﴾

و درود بر او روزى كه زاده شد و روزى كه مى‌‏میرد و روزى كه زنده برانگیخته مى‏‌شود (۱۵)

وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿۱۵﴾

و در این كتاب از مریم یاد كن آنگاه كه از كسان خود در مكانى شرقى به كنارى شتافت (۱۶)

وَاذْكُرْ فِی الْكِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِیًّا ﴿۱۶﴾

و در برابر آنان پرده‌‏اى بر خود گرفت پس روح خود را به سوى او فرستادیم تا به [شكل] بشرى خوش‏اندام بر او نمایان شد (۱۷)

فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا ﴿۱۷﴾

[مریم] گفت اگر پرهیزگارى من از تو به خداى رحمان پناه مى‏‌برم (۱۸)

قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِیًّا ﴿۱۸﴾

گفت من فقط فرستاده پروردگار توام براى اینكه به تو پسرى پاكیزه ببخشم (۱۹)

قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِیًّا ﴿۱۹﴾

گفت چگونه مرا پسرى باشد با آنكه دست بشرى به من نرسیده و بدكار نبوده‏‌ام (۲۰)

قَالَتْ أَنَّى یَكُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِیًّا ﴿۲۰﴾

گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته كه آن بر من آسان است و تا او را نشانه‏اى براى مردم و رحمتى از جانب خویش قرار دهیم و [این] دستورى قطعى بود (۲۱)

قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا وَكَانَ أَمْرًا مَّقْضِیًّا ﴿۲۱﴾

پس [مریم] به او [=عیسى] آبستن شد و با او به مكان دورافتاده‏اى پناه جست (۲۲)

فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِیًّا ﴿۲۲﴾

تا درد زایمان او را به سوى تنه درخت‏خرمایى كشانید گفت اى كاش پیش از این مرده بودم و یكسر فراموش‏شده بودم (۲۳)

فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَكُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا ﴿۲۳﴾

پس از زیر [پاى] او [فرشته] وى را ندا داد كه غم مدار پروردگارت زیر [پاى] تو چشمه آبى پدید آورده است (۲۴)

فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِیًّا ﴿۲۴﴾

و تنه درخت‏ خرما را به طرف خود [بگیر و] بتكان بر تو خرماى تازه مى‏‌ریزد (۲۵)

وَهُزِّی إِلَیْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْكِ رُطَبًا جَنِیًّا ﴿۲۵﴾

و بخور و بنوش و دیده روشن دار پس اگر كسى از آدمیان را دیدى بگوى من براى [خداى] رحمان روزه نذر كرده‏ام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت (۲۶)

فَكُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْیَوْمَ إِنسِیًّا ﴿۲۶﴾

پس [مریم] در حالى كه او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند اى مریم به راستى كار بسیار ناپسندى مرتكب شده‏اى (۲۷)

فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا یَا مَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئًا فَرِیًّا ﴿۲۷﴾

اى خواهر هارون پدرت مرد بدى نبود و مادرت [نیز] بدكاره نبود (۲۸)

یَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِیًّا ﴿۲۸﴾

[مریم] به سوى [عیسى] اشاره كرد گفتند چگونه با كسى كه در گهواره [و] كودك است‏سخن بگوییم (۲۹)

فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا كَیْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا ﴿۲۹﴾

[كودك] گفت منم بنده خدا به من كتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است (۳۰)

قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا ﴿۳۰﴾

و هر جا كه باشم مرا با بركت‏ساخته و تا زنده‏ام به نماز و زكات سفارش كرده است (۳۱)

وَجَعَلَنِی مُبَارَكًا أَیْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا ﴿۳۱﴾

و مرا نسبت به مادرم نیكوكار كرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است (۳۲)

وَبَرًّا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیًّا ﴿۳۲﴾

و درود بر من روزى كه زاده شدم و روزى كه مى‏میرم و روزى كه زنده برانگیخته مى‏شوم (۳۳)

وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا ﴿۳۳﴾

این است [ماجراى] عیسى پسر مریم [همان] گفتار درستى كه در آن شك مى‏كنند (۳۴)

ذَلِكَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿۳۴﴾

خدا را نسزد كه فرزندى برگیرد منزه است او چون كارى را اراده كند همین قدر به آن مى‏گوید موجود شو پس بى‏درنگ موجود مى‏شود (۳۵)

مَا كَانَ لِلَّهِ أَن یَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ كُن فَیَكُونُ ﴿۳۵﴾

و در حقیقت‏خداست كه پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست (۳۶)

وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿۳۶﴾

متن و ترجمه صورت تکویر:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

آنگاه كه خورشید به هم درپیچد (۱)

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾

و آنگه كه ستارگان همى‏ تیره شوند (۲)

وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿۲﴾

و آنگاه كه كوه ها به رفتار آیند (۳)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾

وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾

و آنگه كه وحوش را همى‏ گرد آرند (۵)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾

دریاها آنگه كه جوشان گردند (۶)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾

و آنگاه كه جانها به هم درپیوندند (۷)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾

پرسند چو زان دخترك زنده به‌‏گور (۸)

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾

به كدامین گناه كشته شده است (۹)

بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾

و آنگاه كه نامه‌‏ها زهم بگشایند (۱۰)

ویدیو مرتبط :
تلاوت سوره مریم استاد عبدالباسط